Ja, den Beitrag gab es bereits. Ich habe ihn etwas gekürzt und muss ihn einfach nochmal in die Welt schicken, weil sich in all den Jahren nicht geändert hat. Dafür habe ich euch an das Ende noch ein kleines Video gestellt.

Es kommt bisweilen vor, dass der eine oder andere Mann einen Balztanz vor mir aufführt. Gelegentlich habe ich auch keine Möglichkeiten auszuweichen, so schaue ich mir das Tänzchen an. Mal bin ich amüsiert, mal erschrocken und leider auch manchmal voller Mitleid. Aber es schmeichelt mir – klar – alles andere wäre eine Lüge.

Es gibt Tänzer die über die direkte Schiene aufschlagen, und andere wiederum glauben das steter Tropfen doch den Stein höhlt. Aber eines haben sie alle gemeinsam. Kein einziger von ihnen hat wirklich Interesse an meiner Person. Nicht einer.

Woran ich das unter anderem festmache?

In der letzten Zeit ist es hier sehr, sehr still geworden. Dennoch steckt natürlich viel von mir und meinen Gefühlen in diesem Block. Jeder dieser Balztänzer weiß das dieser Block existiert, aber keiner liest ihn. Okay, vielleicht zieht sich der eine oder Beitrag etwas in die Länge, oder ein Thema ist für Außenstehende furchtbar langweilig, aber – ABER – wenn ich ernsthaftes Interesse an einer Person habe, dann lese ich wenigstens den einen oder anderen Beitrag. Zumal ich dem einen oder anderen auch wirklich glaube, dass sie nicht nur an einem kurzen Besuch im Schlafzimmer aus sind. Sehe ich das falsch?

Wenn ich als Vögelchen schon den einen oder anderen Balztanz aufgeführt habe, und wenn ich dabei immer noch keinen Erfolg hatte,  dann könnte ich in diesem Blog nach Anregungen suchen. Oder? Ich denke das ist jetzt fair.

Am Ende des Tages spielt aber all das keine Rolle. Ich bin derzeit nicht gerade in einer „Hochphase meines Lebens“. Es gibt leider immer mehr Menschen die es sehen, denn meine Fassade kann ich kaum noch 24 Stunden am Tag und 7 Tage die Woche aufrecht erhalten.

Sie sehen es, aber bis heute hat kein einziger Balztänzer ernsthaft gefragt wie es mir geht. Sie plustern sich auf und versuchen einen guten Eindruck zu machen. Sie wedeln mit ihrem Geld oder versuchen über meine Hunde oder mein Kind zu punkten. Das ist ja alles schön und gut, aber was ist mit mir?

Und wenn ich dann einfach spontan mal sage: „Du mir geht es nicht gut, ich kämpfe mit dem schwarzen Hund.“ Dann wünschen sie mir gute Besserung und rennen. Auf ein: „Wie kann ich dir helfen?“ Darauf warte ich vergeblich.

Komplett am Ziel vorbei geschossen. Vielleicht funktioniert dieses Verhalten bei anderen Frauen sehr gut, das kann ich nicht beurteilen. Bei mir löst es genau das Gegenteil aus. Es bleibt ihnen nur zu wünschen, dass sie daraus lernen oder eine passende Frau finden werden – der dieses Verhalten imponiert. Klappe zu. Affe tot. Das musste jetzt raus. Amen.

Yes, the post already existed. I’ve shortened it a bit and just have to send it out into the world again, because nothing has changed in all these years. I’ve put a little video at the end for you.

It happens from time to time that one or the other man performs a courtship dance in front of me. Occasionally I have no way of avoiding them, so I watch the dance. Sometimes I am amused, sometimes startled and unfortunately sometimes full of pity. But it flatters me – of course – anything else would be a lie.

There are dancers who take the direct route, and others who believe that a steady drip wears away the stone. But they all have one thing in common. Not one of them is really interested in my person. Not one.

What is one of the reasons for this?

It has become very, very quiet here lately. Nevertheless, there is of course a lot of me and my feelings in this block. Every one of these courtship dancers knows that this block exists, but no one reads it. Okay, maybe one or two posts drag on a bit, or a topic is terribly boring for outsiders, but – BUT – if I am seriously interested in a person, then I at least read one or two posts. Especially since I also really believe one or the other that they are not only out for a short visit in the bedroom. Do I see it wrong?

If I, as a birdie, have already performed one or two courtship dances, and if I still haven’t succeeded, then I might look to this blog for inspiration. Couldn’t I? I think that’s fair now.

At the end of the day, though, none of that matters. I’m not exactly in a „peak period of my life“ at the moment. Unfortunately, there are more and more people who see it, because I can barely keep up my façade 24 hours a day, 7 days a week.

They see it, but so far not a single courtship dancer has seriously asked how I’m doing. They puff themselves up and try to make a good impression. They wave their money around or try to score points over my dogs or my child. That’s all well and good, but what about me?

And if I then just spontaneously say, „You I’m not feeling well, I’m fighting with the black dog.“ Then they wish me a speedy recovery and run. For a: „How can I help you?“ I wait in vain for that.

Completely missed the mark. Maybe this behaviour works very well for other women, I can’t judge. With me it triggers exactly the opposite. The only thing left to do is to wish them that they will learn from it or find a suitable woman – who is impressed by this behaviour. Shut up. Monkey dead. I had to get that out. Amen.

Tak, ten post już istniał. Trochę go skróciłam i po prostu muszę go znowu wysłać w świat, bo przez te wszystkie lata nic się nie zmieniło. Na końcu umieściłem dla Was mały filmik.

Od czasu do czasu zdarza się, że jeden lub drugi mężczyzna wykonuje przede mną taniec zalotów. Od czasu do czasu nie mam jak ich uniknąć, więc obserwuję taniec. Czasem jestem rozbawiona, czasem zaskoczona i niestety czasem pełna politowania. Ale to mi schlebia – oczywiście – wszystko inne byłoby kłamstwem.

Są tancerze, którzy wybierają drogę bezpośrednią, i tacy, którzy wierzą, że miarowe kapanie zużywa kamień. Wszystkie jednak mają jedną wspólną cechę. Żaden z nich nie jest tak naprawdę zainteresowany moją osobą. Ani jednego.

Co jest jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy?

Ostatnio zrobiło się tu bardzo, bardzo cicho. Niemniej jednak w tym bloku jest oczywiście dużo mnie i moich uczuć. Każdy z tych dworskich tancerzy wie, że ten blok istnieje, ale nikt go nie czyta. Ok, może jeden czy dwa posty trochę się ciągną, albo jakiś temat jest strasznie nudny dla osób postronnych, ale – ALE – jeśli jestem poważnie zainteresowany daną osobą, to przynajmniej czytam jeden czy dwa posty. Zwłaszcza, że ja też naprawdę wierzę w jedno lub drugie, że nie są tylko na krótką wizytę w sypialni. Czy ja to źle widzę?

Jeśli ja, jako ptaszek, wykonałem już jeden lub dwa tańce zalotów, a jeśli nadal mi się nie udało, to może zajrzę na ten blog w poszukiwaniu inspiracji. A nie mogłabym? Myślę, że teraz jest to sprawiedliwe.

Jednak pod koniec dnia nic z tego nie ma znaczenia. W tej chwili nie jestem dokładnie w „szczytowym okresie życia“. Niestety, coraz więcej osób to widzi, bo ledwo udaje mi się utrzymać fasadę 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.

Widzą to, ale jak dotąd ani jeden tancerz dworski nie zapytał poważnie, co u mnie słychać. Puszy się i stara się zrobić dobre wrażenie. Machają swoimi pieniędzmi dookoła lub próbują zdobyć punkty nad moimi psami lub moim dzieckiem. To wszystko dobrze, ale co ze mną?

A jeśli potem po prostu spontanicznie powiem: „Ty się źle czuję, walczę z czarnym psem“. Potem życzą mi szybkiego powrotu do zdrowia i uciekają. Na próżno czekam na: „Jak mogę ci pomóc?“. Na próżno na to czekam.

Kompletnie nietrafiony pomysł. Może takie zachowanie bardzo dobrze działa na inne kobiety, nie potrafię ocenić. U mnie wyzwala dokładnie odwrotnie. Pozostaje tylko życzyć im, aby wyciągnęli z tego wnioski lub znaleźli odpowiednią kobietę – której takie zachowanie imponuje. Zamknij się. Małpa nie żyje. Musiałam to wyrzucić z siebie. Amen.

View this post on Instagram

A post shared by 🄹🅄🄻🅄🅂🄲🄷 (@the_real_julusch)

Transkription für meine deutschen Freunde:
Ich bin kein Single, ich bin nur mit mir selbst zusammen.
Niemand kennt mich besser und es ist besser für meine Gesundheit.
Mir geht’s gut.
Ich, ich und ich.
Ich investiere die Zeit.
Ja, genau!

Transcription for my English-speaking friends:
I’m not single, I’m just dating myself.
No one knows me better and it’s better for my health.
I’m fine.
Me, myself and I.
Putting in the time.
Yeah!

Transkrypcja dla moich polskich przyjaciele
Nie jestem singlem, tylko umawiam się z samym sobą.
Nikt nie zna mnie lepiej i jest to lepsze dla mojego zdrowia.
Jest mi dobrze.
Ja, ja i ja.
Wkładając w to czas.
Tak!